تغذیه میش در اواخر بارداری

ماه های چهارم و پنجم بارداری از نظر میش و بره های در حال رشد بسیار مهم هستند و بر زنده ماندن بره و وزن هنگام تولد و همچنین تقاضای مواد مغذی زیادی بر روی میش به دلیل رشد سریع جنین (80 تا 85 درصد) تأثیر دارند. علاوه بر رشد جنین، رشد پستان نیز در چهار هفته آخر بارداری در  آماده سازی برای زایمان و تولید آغوز و شیر اتفاق می افتد. آغوز حاوی آنتی بادی و انرژی است که برای زنده ماندن بره نوزاد بسیار حیاتی است. کیفیت آغوز به تغذیه میش بستگی دارد. سوء تغذیه در اواخر بارداری ممکن است منجر به تولید ضعیف آغوز و تولید شیر شود، در حالی که میش هایی که با رژیم غذایی مطابق با نیازهای غذایی تهیه می شوند آغوز با کیفیت بهتری تولید می کنند. ارائه تعادل صحیح انرژی قابل سوخت و ساز در رژیم غذایی و پروتئین قابل متابولیسم تولید آغوز و تولید آنتی بادی را بهینه می کند. بنابراین می توان بین مدیریت تغذیه ای خوب میش در اواخر بارداری و بهبود بهره وری به دلیل زنده ماندن بهتر بره، نشاط، رشد و نمو، ارتباط مستقیمی ایجاد کرد.

در عمل در هفته های منتهی به بره زنی، نیاز به مواد مغذی میش دو برابر اما به طور همزمان مصرف داوطلبانه خوراک 30 درص کاهش می یابد. این کاهش اشتها به دلیل فشار وارد شده بر روی شکمبه از بره هایی که به سرعت در حال رشد هستند، می باشد.

برای تأمین  انرژی  و پروتئین مورد نیاز میش، ضمن در نظر گرفتن کاهش اشتها، رژیم غذایی ارائه شده به میش ها در اواخر بارداری باید از نظر مواد مغذی متراکم باشد.

نمره گذاری وضعیت بدن (BCS) یک روش مفید برای ارزیابی شرایط میش است که می توان از آن تصمیمات مدیریتی گرفت. توصیه می شود که میش ها با BCS 3.0 یا بالاتر وارد سه ماهه آخر بارداری شوند. این تضمین می کند که میش ها پس از بره زنی می توانند آغوز خوب تولید کنند و تولید شیر کافی داشته باشند تا بره ها بتوانند رشد کنند بدون این که برای سلامتی میش ها از نظر استفاده از ذخایر بدن مضر باشد. تغذیه با رگیم های غذایی تأمین کننده انرژی ناکافی در اواخر بارداری به میش هایی  که دارای BCS پایین هستند ممکن است منجر به توکسمی بارداری (بیماری دوقلوی بره) و همچنین تولید بره هایی با سطح پایین تر بافت چربی شود که در تولید گرما مهم است، بنابراین برای زنده ماندن بره مهم است.  لازم به ذکر است که تغذیه بیش از حد میش ها در اواخر بارداری ممکن است با افزایش مواد دیستوکی و همچنین کاهش قدرت بره و بقای بره به همان اندازه مضر باشد. علاوه بر این، میش های با مقدار بیش از حد چربی احتمال دارد که افتادگی داشته باشند و بیش تر در معرض خطر سمیت حاملگی هستند.

به حداکثر رساندن میزان مصرف علوفه در میش ها اقتصادی ترین استراتژی برای تأمین نیازهای مغذی است، اما در اواخر بارداری و شیردهی، زمانی که تقاضای مواد مغذی در میش زیاد است و مصرف داوطلبانه خوراک کم است، بعید به نظر می رسد که علوفه به تنهایی پاسخگوی نیازهای مغذی میش باشد. بنابراین، نیاز به مکمل با خوراک کنسانتره متراکم و با کیفیت بالا وجود دارد.

هنگام انتخاب یک خوراک کنسانتره برای زمان بره، یک نقطه شروع خوب، تجزیه و تحلیل علوفه است زیرا این امکان را می دهد تا میزان کمبود انرژی و پروتئین را شناسایی کرده و بنابراین انتخاب خوراک برای تکمیل را آسان تر کند. توجه به نه تنها مقادیر خوراک بلکه ترکیب مواد تشکیل دهنده خوراک مهم است. برای خوراک دارای منبع خوبی از پروتئین قابل هضم مانند کنجاله لوبیای سویا یا کنجاله کلزا باید ارزش تعیین شود زیرا این نقش مهمی در کیفیت آغوز و همچنین سنتز و عملکرد شیر دارد.