حفظ و فرآوری غلات
به هر تغییری در دانه که باعث از بین رفتن کیفیت مطلوب و در نهایت غیرقابل خوردن شود، فساد یا پوسیدگی گفته می‌شود.
تا زمانی که محصول برداشت نشود، اگر در اثر بیماری آسیب نبینند یا توسط حشرات یا حیوانات دیگر خورده نشوند، کیفیت نسبتاً پایدار می‌ماند.
با این حال، برداشت محصول را نمی توان به طور نامحدود به تعویق انداخت و در زمان مناسب عملیات برداشت باید انجام شود. به محض برداشت محصول، کیفیت دانه شروع به کاهش می‌کند. دلیل آن روند طبیعی است که به محض شکسته شدن چرخه بیولوژیکی با برداشت شروع می‌شود.
برای حفظ مواد مغذی و کیفیت اصلی غلات تا زمان استفاده نهایی توسط انسان می‌توان اقدام به حفظ غلات کرد.
تمام میکرواورگانیسم‌های زنده موجود در محصولات کشاورزی تنفس-اکسیداسیون بیوشیمیایی مواد مغذی آلی را انجام می‌دهند. تنفس-اکسیداسیون اغلب با سوختن کربوهیدرات‌ها ایجاد می‌شود. این واکنش از اکسیژن استفاده می‌کند و جَو دانه ای (حدود 45٪ از حجم جرم دانه) اکسیژن را به طور مداوم تأمین می‌کند مگر اینکه جرم آب‌بندی شود.
ارگانیسم زنده می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
1) مغزهای زنده دانه
2) حشرات
3) قارچ ها
4) میکروارگانیسم ها (باکتری ها، کپک ها و مخمرها)
5) کنه ها
6) جوندگان و پرندگان
حشرات و جوندگان می توانند صدمات زیادی وارد کنند. نه تنها با خوردن محصولات، بلکه با انتقال ارگانیسم های کوچک از طریق موهای آنها.
میکروارگانیسم‌ها موجودات بسیار کوچک و تک سلولی هستند و در سه نوع هستند: باکتری، کپک و مخمر. باکتری‌ها و مخمرها با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند، اما کپک‌ها که رشته‌های نازک قابل مشاهده یا یک خوشه جامد را تشکیل می دهند، اغلب قابل مشاهده هستند. درست مانند انسان، میکروارگانیسم‌ها به حداقل شرایط زندگی معینی نیاز دارند.
میکروارگانیسم ها بدون آب کافی، اکسیژن، درجه اسیدیته مناسب، مواد مغذی و درجه حرارت مناسب زنده نمی‌مانند.
1) خشک کردن
2) جداسازی مکانیکی
3) تبرید
4) تیمار شیمیایی
5) اشعه‌های یونیزان
برای سفارش تبلیغات کلیک کنید... 
